Soknim en Vanthi dragen allebei de littekens van lepra en besloten een prachtige bruiloft te houden om volledig te worden geaccepteerd door de gemeenschap.
Op een mooie dag in april arriveerden Soknim en Vanthi in het Kien Khleang revalidatiecentrum in Phnom Penh. Ze kwamen het CIOMAL-personeel uitnodigen voor hun bruiloft die gepland stond op zaterdag 4 mei. “Kom alsjeblieft! Het zal ons helpen onze plaats in het dorp te verdienen en ons beschermen tegen het oordeel van de gemeenschap.” Natuurlijk werd aan hun oproep gehoor gegeven.
Soknim en Vanthi ontmoetten elkaar in het Kien Khleang-centrum, waar ze patiënten waren. Soknim, wiens benen, handen en gezicht werden aangetast door lepra, had verschillende andere huwelijksaanzoeken afgewezen, omdat bij haar het zelfvertrouwen en zelfrespect ontbrak. “De eerste tekenen van de ziekte verschenen toen ik 15 was”, zei ze. “Maar ik wilde het niet zien omdat ik doodsbang was. Toen ik 20 werd, vervormden mijn voeten en mijn handen. Ik werd naar Kien Khleang gestuurd om behandeld te worden. De littekens waren zichtbaar en ik schaamde me zo voor mijn uiterlijk dat ik het huis niet meer verliet.”
Ondanks haar handicap, liet zij zich als sterke en hardwerkende vrouw niet uit het veld slaan. Ze heeft een lening afgesloten bij CIOMAL om apparatuur te kopen die nodig is om rijst te pellen en om zo een bedrijfje te starten waarmee ze de kost kan verdienen.Omdat ze zelf geen moeder kan worden,heeft Soknim haar nicht Srei Pich geadopteerd, die nu 12 jaar oud is.
Vanthi, die ook gehandicapt is aan benen en handen, werd aanvankelijk diverse keren afgewezen door Soknim. Hij kreeg met een andere echtgenoot kinderen die nu volwassen zijn. Na zijn scheiding beproefde hij opnieuw zijn geluk. Deze keer zei Soknim ja, ondanks de terughoudendheid van haar familieleden. “Mijn familie was bang dat hij me pijn zou doen, vooral omdat hij al getrouwd was geweest”, legde ze uit. “Maar ik hou van hem en ik weet dat hij van mij houdt.”
Vanthi, geboren in Prey Veng, bereidt zich voor om naar Kompong Cham te verhuizen om bij zijn vrouw en kleine Srei Pich te gaan wonen is. Het was een mooie ceremonie die ertoe bijdroeg dat het stigma naar de door lepra getroffen personen op een concrete wijze werd verbroken.